Poniedziałek 08.06 - Miejskie Przedszkole nr 38 w Częstochowie

Temat tygodnia: Jak zostać sportowcem?

Witajcie Kochani w kolejnym tygodniu naszej zdalnej pracy. Czy jesteście gotowi na nowe zadania i zabawę?
To zapraszam was serdecznie do świata sportu 🙂

1. Gimnastyka fajna sprawa 🙂

2. Co trzeba zrobić, by być sportowcem?

Proszę, abyście stworzyli z rodzicami mapę myśli. Potrzebny będzie duży karton oraz mazaki. Rodzic na kartonie rysuje ludzika
i podpisuje: SPORTOWIEC. Rodzic pyta dziecko „Co trzeba zrobić, by być sportowcem” i zapisuje lub rysuje odpowiedzi dziecka na kartonie. Również dziecko może rysować proste rysunki. Następnie dziecko może wymienić dyscypliny sportowe, które zna i pokazać ćwiczenia, które najbardziej lubi i pamięta.

Chciałabym, aby podsumowaniem tego zadania był wniosek: zdrowy i aktywny tryb życia jest bardzo ważny nie tylko dla tych, którzy chcą zostać sportowcami, ale dla każdego człowieka! Zdrowe odżywianie, ruch, przebywanie na świeżym powietrzu, odpoczynek oraz systematyczny trening dają nam witalność i siłę każdego dnia.

3. Opowiadanie

Wysłuchajcie proszę opowiadania czytanego przez rodzica i porozmawiajcie z nim na jego temat.

O komputerze i różanym ogrodzie J. Krzyżanek
Wydarzyło się to dwa lata temu. Rodzina Wafelków kupiła komputer.
– Jaki fajny! – wykrzyknął Filip, kiedy tata wyjmował monitor z wielkiego tekturowego pudła.
Nikt wtedy nie przypuszczał, że urządzenie to stanie się przyczyną wielu kłopotów i że ma ono
niewidzialne łapy, które będą mocno trzymały Filipa i nie pozwolą mu robić nic innego, jak tylko
pisać i grać na nim. Przez pierwsze dni nie było w tym nic niepokojącego.
Przecież każdy człowiek, kiedy dostanie coś nowego, nie może się z tym rozstać. Ale kiedy minął
drugi tydzień, rodzina zaczęła się niepokoić. Filip dla nikogo nie miał czasu. Było jednak coś, co
jeszcze bardziej martwiło rodziców chłopca. Przecież siedzenie przez kilka godzin dziennie przed
komputerem jest niezdrowe.
– Porozmawiam z nim – powiedziała mama i poszła do pokoju, w którym stał komputer:
– Filipie, czy możesz ze mną porozmawiać? – zapytała.
– Teraz? Mamo! Właśnie zbliżam się do komnaty czarownicy, która porwała mojego najlepszego
przyjaciela, Kacpra. Muszę go uratować. Porozmawiamy później?
– Wolałabym teraz – odpowiedziała mama spokojnym głosem.
– No, dobrze – odparł niezadowolony.
– Martwię się, bo ciągle siedzisz przed komputerem. O tym, że jest to bardzo nie zdrowe, nie będę
już z tobą rozmawiała, bo wiem, że tata ci o tym mówił. Smuci mnie jednak coś innego. Od dwóch
tygodni nie masz dla nikogo czasu. Śniadania, obiady, podwieczorki i kolacje zjadasz tak szybko,
jakby cię ktoś gonił. Nie czytasz książek, nie bawisz się z Lusią w ogrodzie. Nie obserwujesz gwiazd,
nie jeździsz z tatą na rowerze. Nie pomagasz babci w różanym ogrodzie. Nie nurkujesz z dziadkiem
w rzece. Nie chcesz nawet bawić się z Bartkiem, twoim najlepszym przyjacielem. Przepraszam,
zapomniałam. Masz już nowego najlepszego przyjaciela, który ma na imię Kacper, prawda?
– Mamo, zrozum mnie, proszę. W komputerze też mam rzekę, w której nurkuję, rower, na którym
jeżdżę, ogród z niesamowitymi kwiatami, rozgwieżdżone niebo…
– Wiesz co, Filipie, zjedz sobie teraz komputerowe babeczki, a ja pójdę skosztować tych, które babcia
w tej chwili wyjmuje z piekarnika – powiedziała mama i wyszła z pokoju. Po chwili włożyła do koszyka
ciepłe babeczki, kubeczki, butelkę truskawkowego soku, napisała kartkę i położyła ją na stole w kuchni.
W tym czasie przez szparkę w drzwiach do pokoju chłopca wcisnął się zapach babeczek.
– Co tak pięknie pachnie? – zapytał Filip i pobiegł do kuchni. Ale co to? Nie było tam mamy, babci,
Lusi, no i pachnących babeczek. Była za to kartka: Jesteśmy w różanym ogrodzie nad rzeką. Wrócimy
wieczorem. Babcia, mama i Lusia. Chłopiec nie chciał być sam w domu. Wyłączył komputer i pobiegł
nad rzekę.
– Masz ochotę na truskawkowy sok i pyszne babeczki?
– zapytała mama, kiedy zobaczyła zmęczonego synka.
Wieczorem, kiedy wszyscy wrócili do domu, Filip powiedział mamie, że już nie będzie spędzał wolnego
czasu przed komputerem i że ich różany ogród jest piękniejszy niż ten w komputerze. A potem szepnął
mamie do ucha:
– Do komputera nie można się przytulić – i mocno przytulił się do mamy.